Symposium in Nijmegen

Vertrek uit Utrect en afscheid van Jaquel en Herman. Het was er gezellig. Op tijd in Arnhem bij Ben in Arnhem. Samen een snelle lunch in de stad en daarna naar het afscheidssymposium van Frans. Het kost wat moeite te parkeren, maar ik ben precies op tijd op tandheelkunde. Het is een hele opsteker om langs de portier te komen die me hartelijk begroet: hij weet mijn naam en vraagt meteen hoe het met Tilly en de kinderen is. Ongelofelijk om te merken dat zo iemand je nog kent en het duidelijk leuk vind me weer te zien.
Het symposium is wel aardig. Ik kan mijn bijdrage leveren, maar veel wat er wordt gezegd is me eigenlijk te veel oude kost. Het wordt weer leuk als Frans in het zonnetje wortdt gezet. Heel Lent (zo lijkt het) komt de zaal in. Frans krijgt een lintje en vervolgens is het feest in Kasteel-(tje) Heyendaal. Ik zie er veel te veel mensen in korte tijd. Even herleeft een stukje persoonlijke geschiedenis. Aardigst is een ontmoeting met Bob Cramwinckel en zijn vrouw (Ine). Maar er zijn er zoveel meer:o.a. Dan, Vic Dumoulin, Dominique, Frank Drijvers, Jan Kroeze, Frans zijn broers, en veel mensen waar ik de namen van kwijt ben. Het verrast me hoeveel mensen me bij naam kennen en ik in het begin vaak geen idee heb wie het zijn. Er wordt gedanst, gezongen stukjes gedaan. Ik ben met de auto en moet ook weer terug. Matig met drank dus. Twaalf uur is het sluiten van de markt. Terug naar Arnhem. Betty is er nu ook. Doorzakken en bijpraten. Er is een goed glas en tijd kent geen tijd, morgen zien we wel weer.Het glas lijkt bodemloos. Het is half vijf voor ik in bed lig: veel te laat voor een (jong) bejaarde.


..... en zo stond Frans in de Gelderlander. Als ik zo die foto zie kan ik eigenlijk alleen maar denken "'t is hem gegund die oude baas". En dan te bedenken dat ik een leeftijdgenoor ben.